Udine:
Kleine wikipedische beschrijving voor wie nog nooit van deze metropool heeft gehoord:
Inwoners: 100 000
Taal: Italiaans en Friulisch (onverstaanbaar maar levend gehouden door plaatselijke oudjes)
Bezienswaardigheden: Piazza Liberta met roze verlichting ’s avonds, een fort op heuvel met uitzicht op de Alpen, stadsrivier vergelijkbaar met de Dijle en een barokke kathedraal
Wanneer we op maandagavond in de gietende regen aankomen lijkt het of Italië al lang verlaten hebben en ergens in een buitenwijk van Manchester zijn beland: grauw, flatgebouwen en verlaten. Met de studentenresidentie als plaatselijk ziekenhuis en afkickcentrum: bewaakte inkom en kille gangen. Niet echt positief dus.
Maar vanaf dinsdagmorgen verbetert mijn idee over deze stad elke minuut en vooral het aantal vriendelijke mensen dat ik hier tegenkom zorgt ervoor dat ik mij hier nu, 1 week later, al helemaal thuis voel.
 |
| Conservatorio |
Dinsdag verken ik samen met mijn ouders de toeristische plekjes. In het autovrije historische centrum is het nog wel gezellig. Het conservatorium lijkt op een Oostenrijks gemeentehuis en we zijn dit jaar met 2 erasmusstudenten. Ik en Agnieskja, een poolse gitariste die vlak bij mij haar kamer in de residentie heeft. Een heel vriendelijke en vanaf het eerste moment klikt het meteen tussen ons. ’s Avonds ga ik met haar en 2 andere Polen nog iets drinken in een totaal verlaten blauwverlichte bar, surrealistische gezelligheid ofzoiets.
Woensdag krijgen agnieska en ik een gratis stadsrondleiding door 2 sympathieke ganggenoten: Piero uit Sicilië en Aldo uit albanië, er zitten hier blijkbaar enorm veel Albanezen en Macedoniër omdat Udine voor hen de dichtstbijzijnde en betaalbaarste studentenstad is. ’s Avonds bevind ik mij in internationaal gezelschap in een gezellig café en cinema, misschien is het dankzij de Italiaanse wijn dat ik van de film zonder veel taalproblemen kan genieten.
Het weer is ondertussen helemaal omgeslagen en de volgende dagen zit ik weer helemaal in de zomers Italiaanse sfeer. Donderdagavondavond: Festa di Semipiano (2de verdieping noord): Spaghetti, drank, slagroomtaart en muziek zijn perfecte hulpmiddelen om iedereen van mijn gang te leren kennen. En vrijdagavond hetzelfde liedje maar dan met de ersamusstudenten in de stad met hulp van en kroegentocht.
Zaterdagmorgen bezoeken we in het conservatorium een openbaar eindexamen kamermuziek dat mij wel kan bekoren. Schubert en Beethoven op hoog niveau en totaal geen show of gespannen sfeer. Voor het middagmaal worden Agnieska en ik uitgenodigd door een vriendelijke mexicaanse gitarist om samen Mexicaans te koken in zijn huisje heerlijk in het zonnetje. ’s Avonds maak ik kennis met de enige andere Belgische erasmusstudent: een hyperenergetische Gentenaar die alle goeie cafés hier al kent, dat kan nog wel handig zijn.
Zondag is het tijd voor mijn eerste uitstapje: Na een helse reis is een overvolle trein stappen we uit in Trieste, een mooi stadje aan de zee. Onder een stralend blauwe hemel bezoeken we de zeilboothaven, een fort met prachtig uitzicht en een paar mooie kerkjes.
Een perfecte afsluiter van een eerste intense week Udine.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten