Sono arrivata a Siena!

Als een handige inleiding op dit erasmusavontuur  vertrek ik woensdag 1 september  naar Siena voor een ‘EILC’ (Erasmus intensive language course).

In een soort rare vakantiestemming kom ik aan op de luchthaven van Pisa en reis per trein verder. Dat verloopt allemaal heel vlotjes en een boete van 5  euro voor het niet zelf afstempelen van mijn treinkaartje met gratis meelevende-met-de-domme toeristen-blik van de conducteur zorgt voor het enige avontuur.

Siena verwelkomt mij en mijn valies met warmte, massa’s toeristen en smalle historische steegjes. De stad doet mij een beetje denken aan Brugge omdat elk gebouw minstens 500 jaar oud lijkt te zijn en elke winkel lokale specialiteiten verkoopt. Voor wc-papier en choco ga ik dus lang moeten zoeken.

Mijn appartementje vind ik terug op gezellig pleintje helemaal in het centrum in oud gebouw met enorme houten deur.  Vanbinnen is het modern en helemaal in orde en de vriendelijke huisbazin leidt mij rond met haar duidelijkste Italiaans, verstaan lukt wel, maar antwoorden gaat alleen met si si, comprendo, bene grazie….

Donderdagmorgen begint de taalcursus.   Blijkbaar zie ik er heel Belgisch uit want  aan de ingang van de ‘Università per Stranieri’ word ik meteen herkend als landgenoot door een meisje, Julie, uit Gent.  In een enorme aula vol studenten uit heel Europa (200 ofzo) krijgen we een uitgebreide  Italiaans test voorgeschoteld om ons in te delen per niveau. Veel gokken en zoeken naar wat overschotjes kennis Latijn om er het beste van te maken. 

Donderdagnamiddag eerste werk: Italiaanse simkaart kopen en Siena verkennen. ‘s Avonds eten we onze eerste pizza op een pleintje met de Belgen (we zijn al met 3) en Steffi, mijn kamergenootje uit Oostenrijk. Daarna  nog wat op internet op datzelfde pleintje: in heel de stad zijn er blijkbaar gratis wifipunten. Het is wel grappig om zo buiten met onze laptop op die eeuwenoude stenen te zitten, zeker wanneer een Italiaanse barman ons hierbij trakteert met een degustivo en veel melancholiek over hoeveel beter het was in Siena 10 jaar geleden.

Vrijdagmiddag zijn we helemaal klaar voor onze eerste echte les. Ik zit in het 3^de niveau (van de 6) .  We beginnen meteen met Italiaanse conversaties en zullen toch wat moeten studeren in het weekend om helemaal mee te zijn. ’s Avonds  maken we er een Belgische avond van (we zijn al met 4) op mijn appartementje met lekker eten en wilde plannen voor de komende maand.

Zaterdagvoormiddag ontdek ik samen met Julie ‘Orto di Pecchi’: een idyllisch parkje dicht bij het centrum met een soort van kinderboerderij en vooral heel veel rust en zacht gras om even aan al die toeristische drukte te ontsnappen.

In de namiddag heeft de EILC cursus een rondleiding in Siena voor ons georganiseerd. Klinkt allemaal heel mooi  maar de gids praat alleen maar over zichzelf  dus komen we eigenlijk niets te weten over de stad. Gelukkig leren we tijdens al die dramatische zelfanalyses van de gids wel andere leuke studenten kennen uit Portugal en Letland. Met hen koken we ’s avonds en gaan we naar een Italiaanse openluchtfuif waar we een Italiaan ontmoeten die op Erasmus vertrekt naar de exotische wereldstad Mechelen.

Zondagmorgen  proberen we zelf dan maar te ontdekken wat we hier allemaal moeten bezoeken, want die gids zaterdag was niet echt een hulp. Er is echt een hele waslijst aan kerken, gebouwen en musea die blijkbaar allemaal echt de moeite zijn. Maar das voor later want deze namiddag trekken we terug naar het lieflijke parkje voor een leuke Belgisch-Lets-Portugese picknick met Italiaanse grammatica als afsluiter.

beeldmateriaal