herfstige hoogtepunten

Udine is misschien niet de ideale stad voor wie elke avond in een andere discotheek wil belanden, na middernacht zijn de straten verlaten ligt ongeveer iedereen hier braafjes onder de wol, met uitzonderingen natuurlijk. Maar liefhebbers van concerten en gezellige cafeetjes achteraf zullen zijn hier op de juiste plaats. Want de hypermoderne concertzaal, met grote namen in het zal nog veel door Agnieska en mij bezocht worden.

Deze woensdag speelde Jordi Savall een supergoed concert in Monfalcone, de noordelijkste kuststad van Italië, kustdorp, kustniets.  Zeker niet na een concert op een woensdagavond, dan is het er compleet verlaten en wanneer je de treinuren niet helemaal exact hebt opgezocht en er toch geen trein terug blijkt te zijn zou dat een probleem kunnen zijn. Maar niet voor ons, want de laatste wakkere mensen in de omgeving stonden op het punt om richting Udine te vertrekken met nog 2 lege plaatsen in de auto en heel veel vriendelijkheid.   

Even iets melden waar ik toch wel trots op ben: Ik krijg harples in het Italiaans en ik begrijp het allemaal! Wanneer het over muziek gaat wordt het Italiaans plots zoveel gemakkelijker  en natuurlijker. En nog meer goed harpnieuws:  Ik ben een officieel lid van een befaamd  harporkest met meer dan twintig pedaalharpen (één jongen, ocharme). Ik ging al naar 1 repetitie met een  leuke sfeer maar vreselijke muziek (Blauwe Donau enzo) maar het heeft nog wel zijn charmes en het resultaat is toch wel indrukwekkend. Het ensemble is de trots van het conservatorium, terecht want het is uniek in de wereld en heeft al veel internationale tournees op het palmares. En ik mag erbij, zonder auditie, zelfs zonder het te vragen, een hele eer, meer zelfs, ik mag ook mee de op de volgende orkestreis in april, spannend, geweldig en rarara naar waar….

naar België, jaja exotische bestemming, mijn deelname hieraan heb ik dus waarschijnlijk enkel te danken aan mijn relatief grondige kennis van de Nederlandse taal. Maar ik kijk er al naar uit.

Vorig weekend bracht ik door in Bologna en aan de zee: er even tussenuit en na een stevige zeebries en de studentikoze drukte van Bologna ben ik weer helemaal klaar voor een weekje stevig harp spelen en gezellige avondjes. Udine en herfst zijn trouwens een perfecte combinatie. De vele bomen paraderen om ter mooist over de middenbermen met kleurige herfstoutfits.  En de studentenresidentie mag dan nog steeds kille gangen hebben en een keuken waar niet in gekookt mag worden, elke dag ontdek ik hier meer voordelen, van fitnessfietsen tot Servische feestjes op het terras.

Nog 1 weekje genieten van waarschijnlijk mijn langste vakantie ooit voor het schooljaar hier begint. 

foto's

Udine 1

Udine: 

Kleine wikipedische beschrijving voor wie nog nooit van deze metropool heeft gehoord:

Inwoners: 100 000

Taal: Italiaans en Friulisch (onverstaanbaar maar levend gehouden door plaatselijke oudjes)

Bezienswaardigheden: Piazza Liberta met roze verlichting ’s avonds, een fort op heuvel met uitzicht op de Alpen, stadsrivier vergelijkbaar met de Dijle en een barokke kathedraal

Wanneer we op maandagavond in de gietende regen aankomen lijkt het of Italië al lang verlaten hebben en ergens in een buitenwijk van Manchester zijn beland: grauw, flatgebouwen en verlaten. Met de studentenresidentie als plaatselijk ziekenhuis en afkickcentrum: bewaakte inkom en kille gangen. Niet echt positief dus.

Maar vanaf dinsdagmorgen verbetert mijn idee over deze stad elke minuut en vooral het aantal vriendelijke mensen dat ik hier tegenkom zorgt ervoor dat ik mij hier nu, 1 week later, al helemaal thuis voel.

Conservatorio 

Dinsdag verken ik samen met mijn ouders de toeristische plekjes. In het autovrije historische centrum is het nog wel gezellig. Het conservatorium lijkt op een Oostenrijks gemeentehuis en we zijn dit jaar met 2 erasmusstudenten.  Ik en Agnieskja, een poolse gitariste  die vlak bij mij haar kamer in de residentie heeft. Een heel vriendelijke en vanaf het eerste moment klikt het meteen tussen ons. ’s Avonds ga ik met haar en 2 andere Polen nog iets drinken in een totaal verlaten blauwverlichte bar, surrealistische gezelligheid ofzoiets.

Woensdag krijgen agnieska en ik een gratis stadsrondleiding door 2 sympathieke ganggenoten: Piero uit Sicilië en Aldo uit albanië, er zitten hier blijkbaar enorm  veel Albanezen en Macedoniër omdat Udine voor hen de dichtstbijzijnde en betaalbaarste  studentenstad is. ’s Avonds bevind ik mij  in internationaal gezelschap in een gezellig café en cinema, misschien is het dankzij de Italiaanse wijn dat ik van de film zonder veel taalproblemen kan genieten.

Het weer is ondertussen helemaal omgeslagen en de volgende dagen zit ik weer helemaal in de zomers Italiaanse sfeer. Donderdagavondavond: Festa di Semipiano (2^de verdieping noord): Spaghetti, drank, slagroomtaart en muziek zijn perfecte hulpmiddelen om iedereen van mijn gang te leren kennen. En vrijdagavond hetzelfde liedje maar dan met de ersamusstudenten in de stad met hulp van en kroegentocht.

Zaterdagmorgen bezoeken we in het conservatorium een openbaar eindexamen kamermuziek dat mij wel kan bekoren. Schubert en Beethoven op hoog niveau en totaal geen show of gespannen sfeer. Voor het middagmaal worden Agnieska en ik uitgenodigd door een vriendelijke mexicaanse gitarist om samen Mexicaans te koken in zijn huisje heerlijk in het zonnetje. ’s Avonds maak ik kennis met de enige andere Belgische erasmusstudent: een hyperenergetische Gentenaar die alle goeie cafés hier al kent, dat kan nog wel handig zijn.

 

Zondag is het tijd voor mijn eerste uitstapje: Na een helse reis is een overvolle trein stappen we uit in Trieste, een mooi stadje aan de zee. Onder een stralend blauwe hemel bezoeken we de zeilboothaven, een fort met prachtig uitzicht en een paar mooie kerkjes.

Een perfecte afsluiter van een eerste intense week Udine.

foto's van de hele week

september vanuit oktober

Siena is ondertussen ingeruild voor een ander decor maar toch wil ik proberen om de voorbije weken bloggewijs in te halen.  

Week 3:  foto's

Na de oneindigheid van de Italiaanse bureaucratie en traagheid te hebben overwonnen belt mijn harp vrijdagnamiddag aan in gezelschap van 2 stuntelige sympathieke Italianen. Hulp van overal om ze tot in mijn kamer te brengen en maar 1 gebroken snaar. Elk vrij momentje gaat vanaf nu naar dit o zo onhandige instrument (in het nadeel van deze blog waar ik dus even geen tijd meer voor heb). 

Deze week krijg ik veel bezoek van vrienden van Eline en Luka, ze mogen allemaal op ons appartementje slapen in ruil voor een etentje of gastvrijheid in hun erasmusstad.Vrijdagavond is er een geïmproviseerd feestje aan de rand van een bos met muziek uit een volkswagenbusje en alleen erasmusstudenten.Zaterdag is er een bustrip gepland naar een paar mooie Toscaanse plekjes maar misselijk van al de bochten kan ik toch niet echt genieten van de heuvels, kerkjes en warmwatertermen.De rest van het weekend spendeer ik mijn tijd aan harpspelen en de rommelmarkt bezoeken.Voor een prachtige antieke accordeon heb ik jammer genoeg véél te weinig geld bij maar de sympathieke marktkramer trakteert ons dan maar op Italiaanse geschiedenis en wijn.

Week 4: foto's

We starten en week in stijl met aria’s van Verdi: maandagavond een luchtig concertje met goede zangers op een prachtige locatie. De lessen lopen vlotjes, het Italiaans  gaat er in als zoete broodjes en vrijdag wordt dat beloond met een eerste Italiaanse film die we helemaal kunnen begrijpen. Elke morgen om 9 uur in de les tot laat in de namiddag, het werkt toch wel blijkbaar.De andere avonden zijn weer goed gevuld met aperitieven, feestjes en gezelligheid. Maar ook vermoeidheid begint een beetje naar boven te komen.Heel het weekend brengen we door in Firenze. Siena is echt een boerendorpje tegenover deze overweldigende drukke stad. Prachtige gebouwen en veel toeristen en ’s avonds massa’s studenten op straat.  

Week 5: foto's

Mijn laatste week in Siena. Het gevreesde examen op woensdag geeft ons uiteindelijk allemaal het gevoel dat we aangeboren taalgenieën zijn met mooie puntjes en een echt diploma met buffet. Een etentje met heel de klas, inclusief Olga onze leerkracht, is een ander hoogtepunt van de week. 

Het afscheid nemen blijft maar komen, elke dag vertrekken er mensen richting hun ‘echte’ erasmusstad en uiteindelijk blijf ik alleen over met Julie. Met z’n tweetjes sluiten nemen we afscheid van Siena op een echt Italiaans studentenfeestje. Zaterdag ga ik haar inruilen aan het station voor mijn ouders. Samen met hen geniet ik nog van de laatste Senese zon  voor ik naar het onbekende hoge noorden vertrek….