dicembre

 Misschien heb ik nu gewoon veel meer goesting om het 'int echt' te vertellen, in de plaats van het neer te typen. Want binnen 3 dagen ben ik even terug in België en vertel ik daar met veel plezier een anekdote over hopeloos verloren geraken in Rome, naar de mis gaan in Salzburg of rare conservatoriumlessen in Udine...

Foto's zijn er al wel :

foto's van Udine
foto's van Rome
foto's van Salzburg

Filomena

Wachten tot mijn eerste volledige week les voor een nieuwe update van mijn blog blijkt toch niet z’n goed idee want ondertussen heb ik weer veel te veel te vertellen terwijl mijn lessenrooster nog steeds een groot mysterie blijft….

Toch heb ik al wel enkele items over het conservatorium te bespreken, alfabetisch gerangschikt:

-Ervaring met erasmus: ooit was er nog een andere erasmusstudent maar dat hoe dat werkt zijn ze al lang vergeten dus weten ze totaal niet wat ze hier met ons moeten aanvangen, maar ze blijven wel heel vriendelijk en hulpvaardig

-Filomena: nu al legendarisch: de kuisvrouw/secretaresse die eigenlijk niets te doen heeft staat altijd klaar voor een praatje

-Jacobo Tomadini (1820-1883): de stichter van het conservatorium, vandaag zag ik zijn cello in een vitrine van een museum en hij mag trots zijn op zijn conservatorium, klein maar zoveel goede docenten!

-Koffiemachine: 30 cent voor een oneindige keuze aan cafeïne en nog lekker ook

-Masterclass van Willie Postma uit Oslo, een waardige Noorse dame die Nederlands spreekt zorgde voor een heel leerrijke harples

-Muziekgeschiedenis: Egyptische muziekinstrumenten op Italiaans toptempo zijn niet simpel

-Organisatie: het gaat hier wat stroef, of relaxed hoe je het ook mag noemen want sommige vakken beginnen ‘misschien in januari’ of ‘als er genoeg studenten zijn die het vak willen volgen’

-Pedagogie: met z’n 6 op een zolderkamertje praten over muzikale spelletjes, knus en gezellig  

Cividale

En om maar verder te gaan in de overzichtelijke puntjes, alles wat er hier ondertussen nog gebeurt:

-Een fiets gekocht via Ebay en ontdekken dat je hem moet gaan ophalen ergens in de bergen, dat heeft voor een onverwacht mooi uitstapje gezorgd en een pracht van een fiets.

-Filmavond in een zelfgefabriceerde kwaliteitcinema (Belgische intelligentie die later ook voor Belgisch bier en gezelschap zorgde)

-Een weekendje Halloween vieren en verstoppertje spelen in de steegjes van Bologna waar iedereen van de taalcursus blijkbaar op bezoek kwam zorgde voor veel fijne weerziensmomenten

-Met de fiets naar Cividale, een pittoresk dorpje richting Slovenië waar charme van Oost-Europa nog net een beetje meer te voelen is dan in Udine

-Het weer: zacht en bewolkt, totaal oninteressant dus

-De toekomst plannen: december gaat zich in 2 dagen in Rome, 2 dagen in Salzburg en 8 dagen in België afspelen.

foto's

herfstige hoogtepunten

Udine is misschien niet de ideale stad voor wie elke avond in een andere discotheek wil belanden, na middernacht zijn de straten verlaten ligt ongeveer iedereen hier braafjes onder de wol, met uitzonderingen natuurlijk. Maar liefhebbers van concerten en gezellige cafeetjes achteraf zullen zijn hier op de juiste plaats. Want de hypermoderne concertzaal, met grote namen in het zal nog veel door Agnieska en mij bezocht worden.

Deze woensdag speelde Jordi Savall een supergoed concert in Monfalcone, de noordelijkste kuststad van Italië, kustdorp, kustniets.  Zeker niet na een concert op een woensdagavond, dan is het er compleet verlaten en wanneer je de treinuren niet helemaal exact hebt opgezocht en er toch geen trein terug blijkt te zijn zou dat een probleem kunnen zijn. Maar niet voor ons, want de laatste wakkere mensen in de omgeving stonden op het punt om richting Udine te vertrekken met nog 2 lege plaatsen in de auto en heel veel vriendelijkheid.   

Even iets melden waar ik toch wel trots op ben: Ik krijg harples in het Italiaans en ik begrijp het allemaal! Wanneer het over muziek gaat wordt het Italiaans plots zoveel gemakkelijker  en natuurlijker. En nog meer goed harpnieuws:  Ik ben een officieel lid van een befaamd  harporkest met meer dan twintig pedaalharpen (één jongen, ocharme). Ik ging al naar 1 repetitie met een  leuke sfeer maar vreselijke muziek (Blauwe Donau enzo) maar het heeft nog wel zijn charmes en het resultaat is toch wel indrukwekkend. Het ensemble is de trots van het conservatorium, terecht want het is uniek in de wereld en heeft al veel internationale tournees op het palmares. En ik mag erbij, zonder auditie, zelfs zonder het te vragen, een hele eer, meer zelfs, ik mag ook mee de op de volgende orkestreis in april, spannend, geweldig en rarara naar waar….

naar België, jaja exotische bestemming, mijn deelname hieraan heb ik dus waarschijnlijk enkel te danken aan mijn relatief grondige kennis van de Nederlandse taal. Maar ik kijk er al naar uit.

Vorig weekend bracht ik door in Bologna en aan de zee: er even tussenuit en na een stevige zeebries en de studentikoze drukte van Bologna ben ik weer helemaal klaar voor een weekje stevig harp spelen en gezellige avondjes. Udine en herfst zijn trouwens een perfecte combinatie. De vele bomen paraderen om ter mooist over de middenbermen met kleurige herfstoutfits.  En de studentenresidentie mag dan nog steeds kille gangen hebben en een keuken waar niet in gekookt mag worden, elke dag ontdek ik hier meer voordelen, van fitnessfietsen tot Servische feestjes op het terras.

Nog 1 weekje genieten van waarschijnlijk mijn langste vakantie ooit voor het schooljaar hier begint. 

foto's

Udine 1

Udine: 

Kleine wikipedische beschrijving voor wie nog nooit van deze metropool heeft gehoord:

Inwoners: 100 000

Taal: Italiaans en Friulisch (onverstaanbaar maar levend gehouden door plaatselijke oudjes)

Bezienswaardigheden: Piazza Liberta met roze verlichting ’s avonds, een fort op heuvel met uitzicht op de Alpen, stadsrivier vergelijkbaar met de Dijle en een barokke kathedraal

Wanneer we op maandagavond in de gietende regen aankomen lijkt het of Italië al lang verlaten hebben en ergens in een buitenwijk van Manchester zijn beland: grauw, flatgebouwen en verlaten. Met de studentenresidentie als plaatselijk ziekenhuis en afkickcentrum: bewaakte inkom en kille gangen. Niet echt positief dus.

Maar vanaf dinsdagmorgen verbetert mijn idee over deze stad elke minuut en vooral het aantal vriendelijke mensen dat ik hier tegenkom zorgt ervoor dat ik mij hier nu, 1 week later, al helemaal thuis voel.

Conservatorio 

Dinsdag verken ik samen met mijn ouders de toeristische plekjes. In het autovrije historische centrum is het nog wel gezellig. Het conservatorium lijkt op een Oostenrijks gemeentehuis en we zijn dit jaar met 2 erasmusstudenten.  Ik en Agnieskja, een poolse gitariste  die vlak bij mij haar kamer in de residentie heeft. Een heel vriendelijke en vanaf het eerste moment klikt het meteen tussen ons. ’s Avonds ga ik met haar en 2 andere Polen nog iets drinken in een totaal verlaten blauwverlichte bar, surrealistische gezelligheid ofzoiets.

Woensdag krijgen agnieska en ik een gratis stadsrondleiding door 2 sympathieke ganggenoten: Piero uit Sicilië en Aldo uit albanië, er zitten hier blijkbaar enorm  veel Albanezen en Macedoniër omdat Udine voor hen de dichtstbijzijnde en betaalbaarste  studentenstad is. ’s Avonds bevind ik mij  in internationaal gezelschap in een gezellig café en cinema, misschien is het dankzij de Italiaanse wijn dat ik van de film zonder veel taalproblemen kan genieten.

Het weer is ondertussen helemaal omgeslagen en de volgende dagen zit ik weer helemaal in de zomers Italiaanse sfeer. Donderdagavondavond: Festa di Semipiano (2^de verdieping noord): Spaghetti, drank, slagroomtaart en muziek zijn perfecte hulpmiddelen om iedereen van mijn gang te leren kennen. En vrijdagavond hetzelfde liedje maar dan met de ersamusstudenten in de stad met hulp van en kroegentocht.

Zaterdagmorgen bezoeken we in het conservatorium een openbaar eindexamen kamermuziek dat mij wel kan bekoren. Schubert en Beethoven op hoog niveau en totaal geen show of gespannen sfeer. Voor het middagmaal worden Agnieska en ik uitgenodigd door een vriendelijke mexicaanse gitarist om samen Mexicaans te koken in zijn huisje heerlijk in het zonnetje. ’s Avonds maak ik kennis met de enige andere Belgische erasmusstudent: een hyperenergetische Gentenaar die alle goeie cafés hier al kent, dat kan nog wel handig zijn.

 

Zondag is het tijd voor mijn eerste uitstapje: Na een helse reis is een overvolle trein stappen we uit in Trieste, een mooi stadje aan de zee. Onder een stralend blauwe hemel bezoeken we de zeilboothaven, een fort met prachtig uitzicht en een paar mooie kerkjes.

Een perfecte afsluiter van een eerste intense week Udine.

foto's van de hele week

september vanuit oktober

Siena is ondertussen ingeruild voor een ander decor maar toch wil ik proberen om de voorbije weken bloggewijs in te halen.  

Week 3:  foto's

Na de oneindigheid van de Italiaanse bureaucratie en traagheid te hebben overwonnen belt mijn harp vrijdagnamiddag aan in gezelschap van 2 stuntelige sympathieke Italianen. Hulp van overal om ze tot in mijn kamer te brengen en maar 1 gebroken snaar. Elk vrij momentje gaat vanaf nu naar dit o zo onhandige instrument (in het nadeel van deze blog waar ik dus even geen tijd meer voor heb). 

Deze week krijg ik veel bezoek van vrienden van Eline en Luka, ze mogen allemaal op ons appartementje slapen in ruil voor een etentje of gastvrijheid in hun erasmusstad.Vrijdagavond is er een geïmproviseerd feestje aan de rand van een bos met muziek uit een volkswagenbusje en alleen erasmusstudenten.Zaterdag is er een bustrip gepland naar een paar mooie Toscaanse plekjes maar misselijk van al de bochten kan ik toch niet echt genieten van de heuvels, kerkjes en warmwatertermen.De rest van het weekend spendeer ik mijn tijd aan harpspelen en de rommelmarkt bezoeken.Voor een prachtige antieke accordeon heb ik jammer genoeg véél te weinig geld bij maar de sympathieke marktkramer trakteert ons dan maar op Italiaanse geschiedenis en wijn.

Week 4: foto's

We starten en week in stijl met aria’s van Verdi: maandagavond een luchtig concertje met goede zangers op een prachtige locatie. De lessen lopen vlotjes, het Italiaans  gaat er in als zoete broodjes en vrijdag wordt dat beloond met een eerste Italiaanse film die we helemaal kunnen begrijpen. Elke morgen om 9 uur in de les tot laat in de namiddag, het werkt toch wel blijkbaar.De andere avonden zijn weer goed gevuld met aperitieven, feestjes en gezelligheid. Maar ook vermoeidheid begint een beetje naar boven te komen.Heel het weekend brengen we door in Firenze. Siena is echt een boerendorpje tegenover deze overweldigende drukke stad. Prachtige gebouwen en veel toeristen en ’s avonds massa’s studenten op straat.  

Week 5: foto's

Mijn laatste week in Siena. Het gevreesde examen op woensdag geeft ons uiteindelijk allemaal het gevoel dat we aangeboren taalgenieën zijn met mooie puntjes en een echt diploma met buffet. Een etentje met heel de klas, inclusief Olga onze leerkracht, is een ander hoogtepunt van de week. 

Het afscheid nemen blijft maar komen, elke dag vertrekken er mensen richting hun ‘echte’ erasmusstad en uiteindelijk blijf ik alleen over met Julie. Met z’n tweetjes sluiten nemen we afscheid van Siena op een echt Italiaans studentenfeestje. Zaterdag ga ik haar inruilen aan het station voor mijn ouders. Samen met hen geniet ik nog van de laatste Senese zon  voor ik naar het onbekende hoge noorden vertrek…. 

Revisione

-Siena is echt gezellig, klein en overal kom je medestudenten van de taalcursus tegen

-Mijn harp zit ondertussen vast in een depot in Milaan maar tranquillo e, dat komt nog wel in orde volgende week

-De tijd gaat veeel te snel: les,cultuur, sociaal zijn,… ik moet er wel op letten dat het geen opgave wordt (en wanneer ga ik harp spelen als die eindelijk eens hier geraakt?...)

-Onmogelijk om deze maand iedereen te leren kennen maar met sommige mensen is er toch al wel een band. Zeker met de Belgische meisjes is het alsof we elkaar al jaren kennen.  

-Het is hier ook wel een beetje vriendjes kiezen( zo van ‘o we kennen nog niemand die naar Milaan gaat en dat kan wel handig zijn als we daar eens een slaapplaats nodig hebben, zoeken we iemand leuk uit die daar gaat studeren om eens mee te praten?’)

-Deze blog is de enige manier om de tijd even stil te zetten en alles te overlopen anders ga ik op het einde van de maand enkel wat chaotische beelden overhouden

 -Tijdens nadenken over juiste woorden voor deze blog merk ik soms dat er al eens een Italiaans woord naar boven schiet, jeuj!

La Dolce Vita op grote snelheid

De dagen zitten hier overvol en vliegen voorbij. De taallessen die elke dag om 9 uur beginnen zorgen voor de enige structuur. Het niveau is echt perfect voor mij en gelukkig is er genoeg afwisseling tussen grammatica en luchtige gesprekjes. Als voorbeeldige scholiertjes stappen we elke dag van de stad naar de universiteit (half uurtje)  en proberen we ondertussen al hakkelend ons gloednieuwe Italiaans op elkaar uit.

Na een lange middagpauze in de tuin van Julie (die in een Toscaanse villa woont ipv een kot in de stad) starten op maandag de eerste cultuurlessen van de sympatieke  prof. Falassi. Al snel wordt het duidelijk dat het ipv antropologische of historische analyses vooral reclame voor Italië zal zijn. Uitgebreid beeldmateriaal van Toscaanse zonsondergangen, scheve torens en veel Verdi en Vivaldi, die trots van de Italianen voor hun land is toch iets apart.

Dinsdagmiddag eten we voor het eerst in de ‘Mensa’,  de Alma van Siena die op alle vlakken de Leuvense versie overtreft. Voor 2,5 euro geniet je er van een 3 gangenmenu in een historische refter met panoramisch uitzicht. Prof Falassi leert ons in de namiddag over de echtheid van een of andere Jamesbondfilm die zich blijkbaar even in Siena afspeeld door de snel gemonteerde beelden te commentariëren met “vero! … falso!… vero! …falso, no vero….falso …aaah morte!”.  Zware materie en veel blokwerk dus…

’s Avonds vieren we de verjaardag van Tania (Portugese en vanaf nu 21)  met wijn, ballonnen en openluchtfuif in de straat. Feesten op de straat kunnen ze hier wel in Italië

Woensdagochtend: Il Grande Mercato Molto Presto! Veel te vroeg opstaan om perse de gigantische ochtendmarkt te bezoeken vóór de les. Maar het is wel de moeite want de kraampjes blijven komen en uiteindelijk zijn we te laat bij Olga, onze supergoeie insegnante.

Vandaag geen capriolen van Falassi in de namiddag dus tijd voor een siesta.

De Mensa zorgt op donderdagmiddag weer voor een overvolle maag en volgio di un cappuccino in Meetlifecafe. Als de Mensa de Alma is dan is het meetlifecafé zoiets als de werf. Maar dan met oneindig veel cafeïnevariaties en allemaal heel goedkoop. Omdat er nog veel te veel straatjes niet ontdekt zijn wandelen we daarna wat wazig rond langs een mysterieze bron, vintagewinkel, romantische steegjes,… Siena is echt onuitputbaar op dat vlak! ’s Avonds zetten we ons neer op ‘Il Campo’ (de grote markt) waar je elke avond wel een groepje erasmussers ziet zitten. In Duits-Frans gezelschap sluiten we de avond af op een concertje.

Vrijdagnamiddag heb ik wat nood aan rust en eenzaamheid en bezoek op m’n eentje de muziekschool (in historisch kasteeltje), de botanische tuin en de pinacotheek. Daar ben ik de enige bezoeker en al die prachtige devote taferelen zorgen soms echt voor kippenvel. 

Rond 20u is het tijd voor de Belgische avond in Julie haar huisje. Vrienden van Julie en  Eline zijn op tussenstop in  Siena en met z’n tienen koken we een Belgische spaghetti bolognaise. Als enige nietgent-student wordt het mij steeds moeilijker om aan het vree wijs te weerstaan. Maar weeral beleven we een supergezellige avond met veel te veel verhalen tot laat in de nacht en gelukkig kunnen we allemaal blijven slapen.    

Zaterdagvoormiddag hebben we eindelijk tijd om de Duomo vanbinnen te bezichtigen: kerkdecadentie van het hoogste niveau. Waar haalden die gekke Italianen al dat geld toch vandaan om god op zo’n manier te vereren? (Maar tis wel eel schoon natuurlijk)

Om 14u staat er een bus op ons te wachten voor een gratis excursie naar San Geminiano, een lieflijk historisch dorpje, zo zoet als un gelato, zo toeristisch als een ambachtelijke mercato.

Met wat Grieken en een Franse drinken we ’s avonds nog een cocktail in de gezellige Bella Vista bar.

Zondagmorgen mis ik bijna de bus  naar de zee.  Na een rit van bijna 2 uur door het onvoorstelbaar mooie Toscaanse landschap worden we  afgezet aan het zandstrand dat er rustig bijligt: Castiglione della Pescaia. De zee is er blauw en het water warm. Ideaal voor  een zalig dagje zwemmen, slapen en Italiaanse woordjes. ’s Avonds overal zand en tijd voor mijn blog.

meer prentjes

Sono arrivata a Siena!

Als een handige inleiding op dit erasmusavontuur  vertrek ik woensdag 1 september  naar Siena voor een ‘EILC’ (Erasmus intensive language course).

In een soort rare vakantiestemming kom ik aan op de luchthaven van Pisa en reis per trein verder. Dat verloopt allemaal heel vlotjes en een boete van 5  euro voor het niet zelf afstempelen van mijn treinkaartje met gratis meelevende-met-de-domme toeristen-blik van de conducteur zorgt voor het enige avontuur.

Siena verwelkomt mij en mijn valies met warmte, massa’s toeristen en smalle historische steegjes. De stad doet mij een beetje denken aan Brugge omdat elk gebouw minstens 500 jaar oud lijkt te zijn en elke winkel lokale specialiteiten verkoopt. Voor wc-papier en choco ga ik dus lang moeten zoeken.

Mijn appartementje vind ik terug op gezellig pleintje helemaal in het centrum in oud gebouw met enorme houten deur.  Vanbinnen is het modern en helemaal in orde en de vriendelijke huisbazin leidt mij rond met haar duidelijkste Italiaans, verstaan lukt wel, maar antwoorden gaat alleen met si si, comprendo, bene grazie….

Donderdagmorgen begint de taalcursus.   Blijkbaar zie ik er heel Belgisch uit want  aan de ingang van de ‘Università per Stranieri’ word ik meteen herkend als landgenoot door een meisje, Julie, uit Gent.  In een enorme aula vol studenten uit heel Europa (200 ofzo) krijgen we een uitgebreide  Italiaans test voorgeschoteld om ons in te delen per niveau. Veel gokken en zoeken naar wat overschotjes kennis Latijn om er het beste van te maken. 

Donderdagnamiddag eerste werk: Italiaanse simkaart kopen en Siena verkennen. ‘s Avonds eten we onze eerste pizza op een pleintje met de Belgen (we zijn al met 3) en Steffi, mijn kamergenootje uit Oostenrijk. Daarna  nog wat op internet op datzelfde pleintje: in heel de stad zijn er blijkbaar gratis wifipunten. Het is wel grappig om zo buiten met onze laptop op die eeuwenoude stenen te zitten, zeker wanneer een Italiaanse barman ons hierbij trakteert met een degustivo en veel melancholiek over hoeveel beter het was in Siena 10 jaar geleden.

Vrijdagmiddag zijn we helemaal klaar voor onze eerste echte les. Ik zit in het 3^de niveau (van de 6) .  We beginnen meteen met Italiaanse conversaties en zullen toch wat moeten studeren in het weekend om helemaal mee te zijn. ’s Avonds  maken we er een Belgische avond van (we zijn al met 4) op mijn appartementje met lekker eten en wilde plannen voor de komende maand.

Zaterdagvoormiddag ontdek ik samen met Julie ‘Orto di Pecchi’: een idyllisch parkje dicht bij het centrum met een soort van kinderboerderij en vooral heel veel rust en zacht gras om even aan al die toeristische drukte te ontsnappen.

In de namiddag heeft de EILC cursus een rondleiding in Siena voor ons georganiseerd. Klinkt allemaal heel mooi  maar de gids praat alleen maar over zichzelf  dus komen we eigenlijk niets te weten over de stad. Gelukkig leren we tijdens al die dramatische zelfanalyses van de gids wel andere leuke studenten kennen uit Portugal en Letland. Met hen koken we ’s avonds en gaan we naar een Italiaanse openluchtfuif waar we een Italiaan ontmoeten die op Erasmus vertrekt naar de exotische wereldstad Mechelen.

Zondagmorgen  proberen we zelf dan maar te ontdekken wat we hier allemaal moeten bezoeken, want die gids zaterdag was niet echt een hulp. Er is echt een hele waslijst aan kerken, gebouwen en musea die blijkbaar allemaal echt de moeite zijn. Maar das voor later want deze namiddag trekken we terug naar het lieflijke parkje voor een leuke Belgisch-Lets-Portugese picknick met Italiaanse grammatica als afsluiter.

beeldmateriaal